Diuretyki lepiej znane jako leki moczopędne charakteryzują się przede wszystkim bezpośrednim działaniem nerkowym, choć nie brakuje wśród nich także takich, które istotną rolę pełnią w procesie leczenia nadciśnienia. Pozwalają też na eliminację obrzęków, a nawet na radzenie sobie z problemem niewydolności serca.

Czym tak właściwie są leki diuretyczne?

Mówiąc o diuretykach mamy na myśli grupę leków, których główne zadanie polega na nasilaniu wydalania razem z moczem zarówno wody, jak i elektrolitów. Różnią się między sobą budową, nie zawsze tak samo wyglądają przy tym ich mechanizmy oraz miejsca działania.

Na działanie leków moczopędnych wpływa zresztą nie tylko ich skład. Bardzo duże znaczenie ma również to, jak funkcjonują nerki pacjenta i jak można ocenić jego ogólny stan zdrowia. Wśród leków reprezentujących tę grupę nie brakuje zresztą i takich, które mają również działania pozanerkowe. Można korzystać z nich nie tylko w leczeniu skojarzonym, ale również w tak zwanej monoterapii.

Kiedy sięga się po leki moczopędne?

Diuretyki są lekami kojarzonymi przede wszystkim z leczeniem nadciśnienia. Można jednak stosować je także lecząc ostre i przewlekłe obrzęki, a nawet niewydolność serca. Niekiedy można też usłyszeć o ich wykorzystywaniu w charakterze leków pomocniczych w procesie walki z zatruciami, a nawet schorzeniami takimi, jak jaskra i choroba wysokościowa.

Diuretyki pętlowe

Pod nazwą diuretyki pętlowe kryją się leki moczopędne charakteryzujące się najwyższą skutecznością. Nie różnią się one pomiędzy sobą z uwagi na mechanizm działania, a ich efektywność jest uzależniona przede wszystkim od tego, jaka dawka leków zostanie zaaplikowana pacjentowi. Ich skuteczność sprawia, że lekarze chętnie stosują je w wymuszonej diurezie, choć w tym konkretnym przypadku postulowana jest szczególna ostrożność. Jeśli wzrost diurezy będzie zbyt gwałtowny, może dojść do poważnego zaburzenia hemodynamiki.

Najbardziej znanym przedstawicielem diuretyków pętlowych jest Furosemid. Lek ten działa gwałtownie, ale krótkotrwale, co sprawia, że korzystanie z jego możliwości powinno być wyjątkowo ostrożnie. Jest przede wszystkim tak zwanym lekiem pierwszego rzutu, który podaje się w stanach nagłych, a więc tych, w których szybka i znaczna interwencja ma kluczowe znaczenie (między innymi w przełomie nadciśnieniowym i w obrzęku płuc).

Diuretyki tiazydowe

Leki, które zalicza się do tej grupy są najczęściej wykorzystywane podczas leczenia nadciśnienia jako preparaty moczopędne. Ponieważ przyczyniają się do zahamowania wchłaniania zwrotnego jonu chlorkowego, ich stosowanie zwykle przyczynia się do zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej pacjenta. Ich znakiem rozpoznawczym jest również to, że są w stanie rozkurczać mięśnie gładkie naczyń krwionośnych. Właśnie dlatego ich stosowanie przyczynia się do obniżenia ciśnienia krwi. Podaje się je wyłącznie doustnie jako leki dobrze wchłaniające się z przewodu pokarmowego.

Przykładem popularnego przedstawiciela tej grupy leków jest przede wszystkim Hydrochlorotiazyd. Najczęściej znajduje on zastosowanie w leczeniu nadciśnienia tętniczego. Jeśli składnik ten jest podawany w mniejszej dawce, możemy znaleźć go w tabletkach powlekanych, które stosuje się w odniesieniu do pacjentów zmagających się z niewydolnością serca.